İddianame düzenlendi, hapis cezası istendi. Suçu cezaevine yasak eşya sokmaktı. O yasak eşyaysa bir ayakkabıydı hem de oğlunun hediye ettiği bluetoothlu ayakkabı. Cezaevindeki yakınının bluetoothlu ayakkabıyla gidince başı yandı.
İstanbul Maltepe’deki bir kişi, oğlundan bir hediye aldı. O hediye bir spor ayakkabıydı.
Gittiği cezaevi, yüksek güvenlikli kapalı infaz kurumuydu. Yani en ufacık bir metal parçası bile X-ray’den geçerken sinyal veriyordu. Üstü arandı ama sinyalin kaynağı üstü değil ayakkabısıydı.
Çünkü ayakkabının tek özelliği konforlu olması değildi, içerisinde bluetooth cihazı da vardı. O bluetooth telefona bağlanıp, giyen kişinin adımlarını da sayıyordu.
Yani sinyal veren ayakkabıdaki bluetooth cihazıydı. Ceza infaz kurumu görevlileri tarafından hakkında tutanak tutuldu. ‘Ayakkabısında bluetooth tespit edildi’ yazıldı. Ayakkabıya el konuldu. Durum savcıya bildirildi.
Ayakkabının sahibinin ifadesi alındı. ‘Ayakkabı oğlumun hediyesi, bluetooth özelliğinden haberim yoktu’ diye savunma yaptı.
Savcı, bilirkişiden rapor istedi. Bilirkişi raporunda, ‘ayakkabının orijinalinin bluetooth özelliğine sahip olduğunu, manyetik düzeneğin sonradan eklenmediğini” açıkladı ama savcı ikna olmadı. Cezaevine elektronik haberleşme aracı sokmak suçundan iddianame düzenledi.
